Reis mee met Guido en Lilian

Jabikspaad etappe 6 tm 13

Een heel mooi en zonnig weekend. Wederom kunnen we vaststellen dat Nederland nog steeds verrassingen biedt, qua landschap, mensen. We hebben deze keer ruim 50 km gelopen en voelen ons al een beetje een pelgrim.

Uit WIKI : Een pelgrimstocht kan je maken om over het leven na te denken; om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan; om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten. Tjaaa.

Ook worden we inmiddels vermeld op de officiele pagina van http://www.jabikspaad.nl(kijk bij actueel)

Buiten ons medeweten dat wel.

Jabikspaad etappe 5 en een stukje 6

Geen vakantie maar dan wel een stukje pelgrimsroute. Inmiddels kennen we Friesland ook vanuit OV perspectief. Schaars maar goed te doen als je je goed informeert.

De allereerste etappe zijn we gestart door met de bus van Franeker naar Jacobiparochie te gaan. Vandaag zijn we vanuit Leeuwarden met de bus naar Winsum gegaan en terug weer met de trein vanuit Mantgum.

Friesland kent vele vele vele dorpen met oude kerken. Hoogtepunt vandaag Leons, 25 inwoners, 10 huizen en een 14e eeuwse kerk. Er zijn geen straten met nummers maar ieder huis heeft een eigen nummer 1 tm 10.

Van Leons (Lions) loopt er een oud kerkepad door landerijen langs sloten en hekken naar Jorwert waar God inderdaad verdwenen was. Prachtig.

Jabikspaad. Sint Jabik of te wel Heilige Jacobus of te wel Sant Yago of te wel Santiago.

Je moet ergens beginnen aan iets.

De route start op 2700 km van Santiago de Compostella in Sint Jacobiparochi in het uiterste Noorden van Friesland.

Corsica 2010

Corsica mei juni 2010

Corsica is een aanrader voor iedereen die van bergen, mooie dorpen en strand houdt. Van mediteraan weer, wandelen, snorkelen, motorrijden, wijn drinken op terras, oude binnenstadjes bekijken tot mooie vergezichten op ruige bergen, het is er allemaal.

Corsica is ook het welbekende Franse eiland van Asterix en Obelix die samen met Ozewiezewozewiezewallakristallix wederom de Romeinen bestrijden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Asterix_op_Corsica

In de strip worden er een paar grapjes gemaakt over de indringende geur van de Corsicaanse kaas, die men naar het schijnt al vanaf zee kan ruiken en inderdaad, geurig, smaakvol en temperamentvol zijn goede beschrijvingen. We hebben er van genoten, zowel op brood als nagerecht samen met een lekkere klodder figue, een soort confiture met noten.

Het eten op Corsica is sowieso niet te versmaden. Lekkere boerengerechten zoals omelet met hun eigen Brocciu, geitenkaas. Stoofpotje met de halfwilde zwijn uit de maquisbossen in kastanjesaus, smullen maar. De wijnen zijn karaktervol, fruitig en multi-olfactoir en gustatoir.

Helaas was de zee nog erg koud, heel Europa heeft een koud voorjaar gehad, en we hebben niet kunnen zwemmen of snorkelen. Of je moet de 10 meter die Guido gesnorkeld heeft mee tellen. Daarna was hij onderkoeld. We hebben wel heel veel en heel gaaf gereden door de bergen. Op Corsica is geen 100 meter asfalt zonder bocht (onze banden zijn het levende bewijs). De wegen zijn niet heel goed, op de D82 na, een absolute must voor alle motorrijders op Corsica! Onderweg is het wel uitkijken voor de nodige varkens, koeien en honden. Tevens zijn gaten, uitwerpselen en stenen niet bepaald vrienden van de achterband. Maar toch, rijden op Corsica is geweldig en zelfs op de kleinste weggetjes kom je motorrijders tegen.

Verder kan je heel mooi wandelen op Corsica, het is ruig, rotsig, groen. Er zijn vele beken en riviertjes en de uitzichten zijn fantastisch. Watervallen zie je overal, en nu nog ligt er sneeuw op de hoogste toppen. Het is wel hoog en steil en zeer zeker de moeite voor echte wandelaars.

Kortom een super bestemming wat mij – ons betreft!!!

Deze vakantie heeft als vanzelf een thema gecreëerd, die van luxe, ronkende motoren en filmsterren.

De vele klassieke cabrio’s en dure sportwagens die we langs de Cote d’Azur en op Corsica zagen, genietend van het oh zo uitdagend asfalt met haarspeldbochten, zorgden voor ons ultieme racegevoel. Wat meer heb je nodig dan zon en mooi asfalt en een mooi ontwerp onder je kont.

Monaco ligt op 30 km van onze eerste camping, in Sospel, een leuk klein Frans dorpje aan de voet van de Haute Alpes. Het toeristenseizoen is niet van start maar motorrijders zijn er in overvloed.

Een aantal motorrijders die we tegen kwamen op de autoslaaptrein wilden enkele grote passen in de Alpen rijden, maar het voorjaar van 2010 heeft tot half mei op zich laten wachten, waardoor er boven de 1500-2000 meter nog sneeuw lag. Helaas voor de GS rijders die zich lange tijd verheugd hadden op de beklimming van de Alpen….

Dit was ook voor ons de reden om wat zuidelijker af te dalen en zodoende in de Haute Alpes terecht te komen. Qua motorrijden ook niet te versmaden trouwens, wat een wegen en uitzichten!

In Monaco was men net bezig met opbouwen van tribunes. Ik had gezien dat er heel, heel veel wegwerkzaamheden en bouwvakkers waren, en toen ik goed keek zag ik de tribunes, curbstones en vangrails overal. Oh ja…… duhuh de Formule één stond voor de deur. We waren te zeer onder de indruk van de miljoenenjachten, de Mazzerati-showroom en de vele, vele, hele dure auto´s waar we tussen reden om waar te nemen dat Monaco zich voorbereidde op de F1.

In Duitsland overigens, is ons het dure V-power benzine aangesmeerd door een Shell medewerker. Op zijn naambordje stond M. Schumacher en toen ik er met een knik en een lach naar keek, trok hij zijn schouders op-´ik kan er niets aan doen´.

James Bond, zonnebril en hoofddoek, bergweggetjes, een wit wijntje op een terras, Monte Carlo Rally race.. maar ook alle clubs die we tegen kwamen op Corsica. We hebben gezien de Solex club met volle bepakking!, de tractorenklub met leden uit Oostenrijk en Zwitserland, de JP Morgan club, de 2CV club, het oldtimers cabriolet clubje, De Fiat 500 club, de Wind and Fire afdeling van de Harley club, Diamond Chapter uit Antwerpen. Deze laatste is een Europese Harley club met alleen maar brandweermannen, vandaar de naam Wind and Fire.

Arapa

In Bonifacio zijn we naar een optreden van Arapa geweest. Zij zijn met zijn 3-en en vertolken een aantal Corsicaanse liederen, ondersteund door gitaar en ukelele. De a-capella stukken vond ik persoonlijk het mooist en indrukwekkendst, zeker met de akoestiek van de L'église Saint-Dominique, een unieke gotische kerk.

Onder het kopje Video's kun je de beelden zien, de beeldkwaliteit is niet goed, maar het geluid alleszins beter en de moeite waard!!!Dit is hun eigen site :http://www.arapa.info/www.arapa.info/Accueil.html

Xanadu en andere glamour

Op een nacht in Bonifacio is het luxe jacht Xanadu aan gemeerd in de haven, terwijl we wakker werden van de enorme discodreun die er vanaf kwam. Let ´s have a party.

http://www.charterworld.com/index.html?sub=yacht-charter&charter=luxury-motor-yacht-xanadu-1415

De grootte, de hoogte, de uitvoering, de crew, alles ziet er duur en luxe uit en maakt een zodanige indruk, dat er constant een groep mensen op de kade staan om zich te vergapen, foto´s te maken of te hopen dat een grootheid ala Bono of Robbie Williams ten dek verschijnt.

Zo ook wij, zoals je kunt zien op de foto´s. De Xanadu huren kan, per week. Vanaf 240 duizend. Euro.

Onderweg zijn we ook nog de Tour d’amour 2010 van KRO’s memories tegen gekomen. Een programma dat ik nu zeker ga volgen (ik kende het niet, al herkende ik Anita Witzier wel) al is het alleen maar om de mooie plaatjes die vast en zeker worden uitgezonden, geschoten vanaf Tizanno plage.

http://memories.kro.nl/uitzendingen/2010_TourdAmour/opnames.aspx

Oh ja en onderweg zijn we ook nog de filmploeg en de rekwisieten (een omver gevallen elektriciteitsmast) van de set van de film Das Ende Der Nacht 2016 http://www.imdb.com/title/tt1643222/ tegen gekomen. De D 420, de weg van Aullene naar Petreto en van Zonza naar Quenca waren deels afgesloten geweest vanwege opnames.

Oh ja en toen we de boot naar Corsica vanuit Nice namen, zijn we eerst gaan lunchen in Villefranche-sur-mere, met uitzicht op st. Jean Cap Ferrat. Een niet-rustig maar wel leuk haventje en vele leuke restaurantjes met lekker eten. Geheel toevallig is in de week voordat we op vakantie gingen, een documentaire uitgebracht over de Rolling Stones, Exile on Main Street op het filmfestival van Cannes. De Stones hebben in 1971 in een afgehuurde luxe villa in ditzelfde havenplaatsje Villefranche de ruwe opnames voor dit album gemaakt. Een prachtige documentaire overigens, fantastisch gemonteerd en absoluut aan te bevelen! http://en.wikipedia.org/wiki/Exile_on_Main_St.

Villa Nellcôte http://en.wikipedia.org/wiki/Nellcôte is sindsdien populair en wordt regelmatig bezocht door fans. Niet dat je op het terrein mag komen overigens. Ook op Google Street view terug te vinden.

terug van dolvina

We zijn weer thuis in dit koude land. De airco in lovina stond warmer dan hier de buitentemperatuur en toch schijnt niemand de verwarming nog te gebruiken....

De laatste foto's en filmpjes gaan nu verschijnen.Lovina (Bali) staat bekend om zijn Dolfijnen. Niet door ons gezien, we hadden geen zin om ze brood te voeren om zes uur in de ochtend. Wij hingen liever aan het zwembad of de zee of op de veranda in ons kleine resort met drie cabins met zeezicht en een restaurant. Een paar keer lieten we ons verleiden voor een mooie snorkel tocht. Een voor mij (Guido) nog onbekende wereld om te verkennen. Een en al kleuren, wat een mooie wereld. Ik snap wel dat Lilian hier naar uitkeek. En terwijl ik rondjes ronde de boot zwom, verkende zij de randen van het rif.

We hebben ons ook nog twee dagen op een honda 125 semiautomatic scootertinhet Balinese verkeer gewaagd. Interessanteervaring. Er staan strepenop de weg om het zwarte asfalt wat op te leuken en er wordt links gereden,maar soms eenstuk(je) rechts kan ook. Erg leuk en mooie kleine weggetjes. Armoede en rijkdom naast elkaar. Alles leeft buiten, zeer begrijpelijk in datweer.

En lekker eten!!!

groeten Guido en Lilian

PS vergeet vooral niet de oude verhalen nog even langs te lopen voor nieuwe filmpjes.

Eindelijk het goede filmpje

Even tijd gehad om rustig achter de pc te zitten plus een wat snellere verbinding voor schappelijke prijs: we zijn weer in de bewoonde wereld in Darwin.

Hieronder het filmpje van de rivierdoorwading met de Toyota. Normaal kun je even door de rivier lopen om te kijken hoe diep ie is en hoe de ondergrond is. Maar niet in Noord Australie; de zoutwatercrocs liggen op de loer.

De rivier is aan tijden onderhevig je kunt het dus treffen als het vloed is; dan moet je wachten dan is ie te hoog. Wij hadden geluk het was behoorlijk eb.

De auto staat in zijn 4wheeldrive in low gear en maakt een herrie als een tractor zoals je kunt horen.

Enjoy!!!

Kununurra - Purnululu - Kakadu

Hey daar!

Zo te lezen is het warm in Nederland. Goed te lezen. Wij gaan zo weer een gebied in (Kakadu) waar de nachttemperaturen overeenkomen met jullie dagtemps. Zo te lezen vinden jullie het allemaal geweldig om met ons mee te genieten dus hier komen weer wat verhalen en fotos en filmpje (nu de goede?)

Qua foto ruimte allemaal bedannkt; voorlopig zitten we wel goed want we hebben nog niet eens de helft opgebruikt.

Inderdaad zag je de vorige keer een aap op een rots met een peuk. Doen ze hier allemaal, en allemaal aan de Drum. Ook een dingo zag je langs komen. We hebben nog geen slang in de tent gehad; wel eentje voor de wielen en een joekel van een spin in de douche (10 cm?). Ook kwamen we gister een lijkbleke motorrijder tegen die over een slang was gereden en bang was dat het dier in de bagage hing. hihi. Ook hoopjes dode koeien; Roadtrains stoppen echt niet. Wij kopen ons beef gewoon netjes in de supermarkt.

We zijn van de Gibb river road naar Purnululu gereden; ook bekend als de Bungle Bungles, waar ik (Guido) een mooie helivlucht heb gemaakt. Het is een zeer bijzonder geologisch gevormd berglandschap dat uit het niets opmhoog gerezen lijkt. Sinds 1980 is het gebied pas bij het grote publiek bekend geworden.Bekijk de fotos!

Nu zijn we in Katherine en verlekkeren ons aan alles in de supermarkt na weer een tijdje bush kamperen. Gister een trip van 700 k over asfalt gemaakt :( en als er een afslag naar een dirt road voorbij kwam, keken we allebei verlekkerd vol verlangen naar de keien en het stof. Lilian is al een echte dirttracker geworden, ze bezorgd ons menig smooth ride, in tegenstelling tot mijn weggedrag dat meer is van doorhobbelen en net iets te laat remmen voor de kuilen. Alhoewel ik (Lilian) eerst goed gekeken heb hoe Gui het deed en heb de kunst afgekeken. Maar een Toyota Landcruiser sleurt je echt overal doorheen, het is een zeer sterke fijne auto. Hoe hoog de auto op zijn wielen staat is belangrijker dan de 4 wielen aangedreven; die hebben we maar een paar keer gebruikt.

Ok. het uploaden van filmpjes duurt echt een eeuwigheid hier in de Outback; dus die hebben jullie tegoed als we terug zijn; daar hebben we tenminste fijne broadband verbinding.

Tot de volgende keer

Liefs G&L

Gibb River Road ! Van Derby tot aan Kununnura.

Heee hallo daar zijn we weer!!!

Terug in de bewoonde wereld alwaar er vers eten, internet, gsm en verkeer van rechts is en er binnen de lijnen gereden moet worden! We hebben zojuist de laatste meters van de GRR gereden en zijn nu weer aan het inslaan in Kununnura zodat we weer een paar dagen self contained kunnen zijn. Bij de paar restaurants langs de GBR is het fantastisch lekker eten, heerlijk nade potmaaltijden.

Ik zit een aantal fotos te bekijken hier in een internet cafe en denk ach het is ook allemaal te veel op om te noemen. Er staan een paar foto's op van rivercrossingen die we gereden hebben en we hebben er inmiddels al ontelbaar veel gehad. De eerste is erg eng, maar nu draaien we onze hand niet omvoor de grootste rivier in de Kimberly ;). Bij ons is het allemaal goed gegaan, wij rijden voorzichtig en we vinden het allebei erg leuk om te doen, vooral de wat technischer tracks waarbij je moet sturen en zo. We hebben ook wel eens een auto op zijn dak zien liggen die er te hard in was gegaan.Kimberly is erg heuvelachtig, met veelzwemparadijsjes in uitgesleten rivierholes, kwetterendevogels en vis. Veelal echt in de bush gekampeerd, het wordt hier om half 6 donker, dus dat betekent maaltje koken en naar bed. Je ziet ook telkens de zelfde mensen terug die ook de route rijden.

De tijd dringt alweer omdat we anderhalf uur terug moeten rijden nu naar de camping (El Questro) voor het donker wordt. We hebben niet kunnen checken of de youtubevideo werkt, maar hopelijk voor jullie allemaal wel.

Tot de volgende keer maar weer!

Liefs van G&L